Łazienka

/Sypialnia/

Zbihr wszedł do łazienki, z Bellą na rękach i odkręcił wodę. Usiadł na kiblu, czekając aż wanna się napełni. Tych kilka minut było dla niego prawdziwą katorgą. TO nagle się ożywiło, chociaż starał się opanować swoje zapędy. Nie pomagał również lekki oddech Belli na jego szyi, który powodował miłe dreszcze na karku. Najchętniej to walnąłby TO, gdyby sądził, że oklapnie i już się nie podniesie. W końcu nie wytrzymał tego napięcia i wstał. Szczęśliwie w tym właśnie momencie wanna napełniła się. Sprawdził czy woda jest odpowiednia, nie za ciepła i nie za zimna, i włożył Bellę do wanny. Nie zdejmował jej ubrania, to by było dla niego zbyt wiele.
- Wygodnie ci? - uznał, że tak, ponieważ przez jej twarz nie przebiegł żaden grymas.
Zbihr znalazł na zlewie gąbkę i mydło więc uklęknął z nimi przy wannie.
- Nie będę patrzył - obiecał kolejny raz, zaciskając zęby.
Namydlił gąbkę i dotknął nią ramienia Belli, zaczynając powoli je namydlać. Potem chciał zrobić to samo z drugim ramieniem, ale wampirzyca zaczęła się osuwać w dół. Chwycił ją więc, chroniąc przed upadkiem. Wtedy piżama rozchyliła się odrobinę odsłaniając kawałek piersi. Zbihr odsunął się gwałtownie do tyłu, ochlapując połowę łazienki. Podczas tej szamotaniny Bella jęknęła, więc zastygł w bezruchu. Potrzebował czasu by do siebie dość.
- Słodki Jezu - mruknął, przymykając oczy. Chciał wymazać ten obraz z myśli, ale to niczego nie zmieniło. Przez to jeszcze bardziej zapragnął ich posmakować. Nie musiał patrzeć w dół, by zobaczyć namiot w spodniach. Do tego dres niczego nie maskował.
Zbihr zacisnął dłonie w pięści i zaczął się kiwać w przód i w tył. Po kilku minutach mógł wznowić kąpiel. Ale problem powrócił, gdy musiał umyć skórę znajdującą się pod wodą. Zaczął od stóp, sunąc gąbką do góry.
Po prostu to zrobię. Umyję ją tam i nie będę myślał o tym, że dotykałem jej. Że przyciskałem ja swoim ciałem, a ona była wilgotna...
Zaklął, wyciągnął Bellę z wody i pognał do sypialni.

/Sypialnia/

/Zero Sum - Okolice klubu/

Zbihr wrócił do siedziby godzinę po jej opuszczeniu. W drodze powrotnej pokręcił się jeszcze po ulicach miasta, symulując nocny patrol. Odkąd znaleźli Bellę czuł, że zaniedbuje swoje obowiązki. Nie to, żeby codziennie gorliwie wypełniał rozkazy Ghroma, ale bez wypraw nie odnajdzie Davida. Kuchnię ominął szerokim łukiem, na wypadek, gdyby kobiety nadal rozmawiały z Furiathem. A jego brat słuchałby tego z cielęcym wzrokiem wbitym w Bellę. Z. musiał jednak wiedzieć, czy podczas jego nieobecności wampirzyca wróciła chyłkiem do domu. Dlatego w drodze do pokoju wypytał Fritza z niewypowiedzianym zakazem rozpowiadania po kątach o jego pytaniach. Zrzucił ubranie w pokoju i dopadł łazienki.
Wszedł pod prysznic i na początek wystawił twarz pod zimny strumień i czekał na spokój. Dopiero później zmył z siebie zapach tej kurwy i cały brud z polowania. Zimna woda lecąca z prysznica pozwoliła mu się choć trochę odprężyć. Nie zdołała rozluźnić napiętych mięśni, a na ciepłą wodę Z. nie miał ochoty. Wolałby już siedzieć pod rynsztokiem w ulewny dzień, osłaniając się przed deszczem parasolką z drinka.
Wytarł się ręcznikiem i wrócił do sypialni, mając nadzieję, że żaden z braci nie zacznie mu zawracać głowy jakimś popieprzonym pomysłem.

/Sypialnia/

/Sypialnia/

Zimna woda zawsze pomagała TO okiełznać. Zajmowało to trochę czasu ale zwykle przynosiło zadowalające skutki. Dlatego Zbihr wszedł pod prysznic i odkręcił kurek, puszczając na siebie strumień lodowatej wody.
Nie powinienem był tego robić - obwiniał się, czekając na spokój. - To wszystko zaszło za daleko. To wszystko moja wina. Dopuściłem do tego. A teraz zostawiłem ją tam samą... Pojeb!
Uznał, ze tak będzie najlepiej. Zostawić ją w pokoju, by mogła bez uszczerbku dla dumy opuścić jego apartament. Puszczą wszystko w niepamięć i wszystko wróci do normy, tak jakby nic się nie wydarzyło. Bella wróci do domu a on znów będzie sukinsynem. I psychopatą krążącym w cieniu pod jej domem. Bez względu na wszystko nie mógł zostawić jej bez ochrony. I nie zniósłby kolejnego dnia bez widoku samicy. A Bella zapomni o nim i znów będzie szczęśliwa. Przynajmniej ona.
Nie mógłbym oddychać. Nie mógłbym patrzeć na nią w ramionach innego. Nie mógłbym jej zapomnieć.
W pomieszczeniu temperatura spadła o kilka stopni. Zbihr uznał, że to nawet lepiej. Więcej zimna zadziała szybciej. Przymknął oczy, chcąc zapomnieć o wszystkim.
Ale przed oczami miał tylko ją. Skuloną na łóżku i przeklinającą go równie mocno jak on sam siebie. I płakała. Przez niego.
Zacisnął mocno zęby, dusząc żałosny jęk, który wyrwał mu się na myśl o tym jakim jest sukinsynem.
A woda wcale nie pomagała.
Nie szkodzi. Niedługo pomoże.
A potem wpadnie w martwe otępienie odgradzające go od świata. Dopóki nie zdechnie.

****

Po dość długim czasie zakręcił wodę i wyszedł spod prysznica. Nie wiedział jak długo siedział w łazience ale jednego był pewien. Zimno nie pomogło, To nadal się prężyło jakby z niego kpiąc.
Wyszedł do sypialni.

/Sypialnia/