Cukiernia Italiana

//Kościół Świętej Anny

Aghres prowadził ją wzdłuż ulic. Trzymana za niego za rękę, dałaby się zaprowadzić do samego piekła. Samiec opowiadał, jak to ostatnim razem tego miejsca nie było, a jak tamta mijana uliczka się zmieniła. Jego opowieści były pełne pasji, chciał jej wszystko wyjaśnić, pokazać i wytłumaczyć.
Lex co jakiś czas przestawała słuchać tego co mówił, nie dlatego, że ja to nudziło. Nie po prostu, sposób w jaki opowiadał.. jego twarz, głos sprawiał, że bardziej przyglądała się jemu. Młody, pełen pasji samiec, tak teraz wyglądał. Zupełnie inaczej niż jak go poznała. Teraz tryskał energią, był szczęśliwy.
Weszli do cukierni, Lex nie miała pojęcia, po co Aghres ją tu przyprowadził.
- Cukiernia? - Zdziwiła się trochę, ale jego figlarny wzrok, mówił, że ma w tym jakiś własny, ukryty plan.

- Wybierz sobie coś, musisz mieć siły, czeka nas jeszcze długi spacer. powiedział.
Rozejrzal się po cukierni. Było ty bardzo miło.
- Byłem tu kiedyś z sistrą. -szepnał z uśmiecem.
- Zamów coś gołąbeczko. -powiedział czule do Lexie.

Haha, tak jak sądziła, miał w tym ukryty cel, chciał jeszcze łazić po mieście, więc z kolacji nici. Jednak to jej nie przeszkadzało, usiadła przy stoliku i wzięła kartę, która na nim leżała.
- Kochasz ją.. znaczy siostrę. Marissa, tak? Dobrze pamiętam? - Spojrzała na niego sponad karty, chyba się nie rypnęła i nie popełniła jakiegoś...., ech nie ważna. Wybrała jakąś kawę i ciacho, które miało sporą ilośc cukru. Przyda się, skoro maja jeszcze zwiedzać miasteczko.
- A Ty kochanie? Na co masz ochotę? - Podała mu kartę z uśmiechem, od ucha, do ucha. Dobrze było tak sobie.. nic nie robić, ale.. tylko z nim. Jeśli on będzie przy niej, może się lenić innej opcji nie ma. Lex lubi się czymś zajmować, o nim to już najbardziej, bez dwóch zdań.

- Tak, Marissa to moja jedyna siostra. Było nas tylko dwoje.
Uwilelbiał gdy tak do niego mówiła: ''Kochanie''
Samiec grzecznie wziął od Lex kartę i wybrał jakiś zgrabnych rozmiarów torcik.
Gdy już chciał wstawać i podejść do kasy podleciała do nich jakaś dziewczyna pytając co sobie życzą.
Zamówili to co wybrali.

Młode dziewczę przyjęło od nich zamówienie, uśmiechając się do nich, jak idiotka. Może była lekko opóźniona? No mniejsza z tym, nie to się liczyło. Po jakiejś bliżej nie określonej chwili, mała przyniosła kawę Lex i torcik samca. Oboje jedli ze spokojem.
- Dobrze, że ją masz - powiedziała cicho na temat posiadania siostry. Ona też miała rodzeństwo dwie siostry i brata. Odpłynęła we wspomnienia, zamilkła i z jej twarzy znikł uśmiech. Byli tacy młodzi... pamięta, jak starszy brat strofował ją na temat jej nieodpowiedzialnego zachowania, a ona.. śmiała się, że jest zbyt sztywny i nie umie się bawić. Pamięta jak czesała młodsze siostry, jak piszczały, gdy je przypadkowo pociągnęła, jak biegły do matki na skargę... Z zamyślenia wyrwał ja hałas, kelnerka upuściła tacę. Ciacho przed nią stało nietknięte, a kawa ledwie upita, gdy Doktorek, w tym czasie wszamał już prawie cały talerzyk.
- Och wybacz, zamyśliłam się - Starała się uśmiechnąć promiennie, ale.. nic z tego nie wyszło. Żeby tylko nie widział jej zbolałej miny, a może już ją widział? W każdym razie Lex spuściła głowę i udawała, że z zapałem je,.. to coś, co dostała. Gdy jej szare i smutne wspomnienia odeszły, odezwała się już radośniej.
- No to co zaplanowałeś, na dalszą część wieczoru? - Była ciekawa, jak to kobieta.

- Jeszcze trochę pozwiedzamy i wracany do pokoju się trochę przygotować. Gołąbeczko, dlaczego nic nie zjadłaś? Zjedz proszę cie bardzoo. -poprosił mówił rozkosznie jakby mówił do dziecka albo do osoby o którą dbał i chronił. Bo tak już miało być. Miał zamiar dbać o nią, pilnować by nic jej się nie stało i chronić przed światem ze wszystkich sił.
- Może żle się czujesz? - zapytał zatroskany.
- Coś cie boli? -zapytał tym samym tonem co wcześniej. Spojrzał na nią uważnie. Całe szczęście ze był lekarzem.

- Och, niczym się nie przejmuj, nic mi nie jest, to tylko. - Nie wiedziała jak to określić - To tylko, nieważne. nic mi nie jest.- Jego zatroskane oczka, były jak magnesy. Przyciągały ją i kusiły, by podejść. Aghres jednak zauważył, że coś jest nie tak i teraz miał zmartwioną minkę. Lex poczuła, że musi naprawić to, bo w sumie martwił się przez nią, no i to zupełnie niepotrzebnie.
Zostawiła swój wikt i podeszła do samca. Usiadła mu na kolanach i chwyciła jego twarz w swoje dłonie. Patrząc prosto w jego niebieskie oczka powiedziała.
- Nic mi nie jest, bo jesteś ze mną - pocałowała go delikatnie i z czułością. Nie chciała by się denerwował, miał byś szczęśliwy i uśmiechnięty, bo był wtedy jeszcze piękniejszy.
- Mamy jeszcze sporo czasu, jeśli nie dziś, to jutro. Pamiętaj.. mamy dla siebie całą wieczność - oparła swoje czoło o jego, a rękami oplotła jego kark, by po chwili się do niego przytulić.

-Moja kochana, proszę cię powiedz, jeśli tylko nie masz ochoty na zwiedzanie wrócimy tu póżniej. Jak wrócę do formy będziemy mogli dematerializować się w tym mieście co wieczór. Obiecuje.
Samiec zrobiłby wszystko by była szczęśliwa. Wtulił twarz w jej szuję i pocałował miejsce jej żyły. Zamknął oczy ciesząc się jej zapachem.
- Proszę, zjedz przynajmniej, kawę ja wypiję jeśli juz jej nie chcesz. A potem możemy wrócić do pokoju.
Uśmiechnął się do niej. Wyobraził sobie że będzie z nim mieszkać. Ze będzie dzielić z nim sypialnie.
Tylko najpierw będzie trzeba zrobić przemeblowanie. Sama urządzi naszą sypialnie. Tak jak będzie chciała.

Poczuła jego usta na swojej szyi, zadrżała lekko. Jego wargi były gorące, rozpalały jej skórę, jej ciało chciało więcej, ale miejsce na to nie pozwalało, no i chyba dobrze, że tak było, że mieli ograniczenie.
- Głuptasie, myślisz że ja nie mam ochoty? Jeśli to Ty jesteś przewodnikiem, mogę zwiedzić każde miejsce, byle by z Tobą - Przysunęła swój talerzyk i zjadła szybko ciastko, które na nim leżało. Gdy połykała ostatni kawałek, posłała mu promienny uśmiech i dała całusa brudząc go bitą śmietana.
- Zjadłam wszystko, Panie Doktorze. jest Pan zadowolony? - Udawała niewiniątko, przygryzając dolną wargę i rzucając spojrzenie spod rzęs. - Czy teraz możemy wyjść już, czy jeszcze chce mnie Pan Doktor zbadać? - Droczyła się z nim, a serce waliło jej jak oszalałe.

Uwielbiał ją taką. Zabawną i szaloną. Była wtedy niesamowicie urocza. Zauważył że odrobinę się podnieciła. No nie był zły, ale.... znowu??? Chyba na prawde zachowywali się jak napalone nastolatki.
- Mogę cię zbadać, by być pewien że mojej ulubionej pacjentce nic niedolega. -zaśmiał się cicho.
Przytulił ją mocno. Uwielbiał mieć ją przy sobie. Tak blisko... już zawsze.
- Kocham cie. -szepną jej do ucha.
Polizał ją za uchem.
- Teraz masz pana Doktora calego dla siebie, i możesz z nim robic co tylko chcesz! -dodal wciaż szepcząc.

Zachichotała cicho, nic na to nie poradziła, że tak na nią działał, jak żaden inny samiec. Jednak wiedziała, że musi zachowywać się przyzwoicie. Byli w miejscu publicznym i nie chciała mu narobić.. siary, że tak to określmy.
On był szanowanym lekarzem, więc, musi się opanować, choć to takie trudne.
- Zbada mnie Pan później... Doktorku - Znów zaśmiała się radośnie. Badaj ile zechcesz chciała zejść już z jego kolan, ale jego ramiona, które trzymały ją mocno, to uniemożliwiły.
Poczuła jego usta przy uchu, a po chwili jego język, który ją pieścił i te słowa... Zmiękła jeszcze bardziej i on to wiedział. Lex nie stawiała mu żadnych oporów, to on mógł z nią robić, co tylko chciał.
- Ale ja Kocham Cię bardziej - mruknęła z zadowoleniem. - I wiesz, dzięki za pozwolenie, ale nawet bez niego, bym Cię dopadła Doktorku. Jesteś już mój, na zawsze - teraz to ona szepnęła mu cicho do ucha te słowa.
Reakcja ich organizmu była natychmiastowa. Pomimo tego, że oboje wiedzieli, że powinni się zachowywać odpowiedzialnie, ich ciała miały inne zdanie. Jednak.. byli dorośli i wiedzieli, że trzeba się zachowywać GRZECZNIE, a nie grzesznie..

- Okej... -zaśmiał się.
- Myślę że itak diagnoza będzie niezmienna... Jak moja miłość. - pocałował ją jeszczraz czule w szyję.
Nie chciał się wygłupiać na temat kto kogo bardziej kocha. Bo przecież to oczywiste że on ją bardziej. No dobra, na miłość nie ma metrówki.
Westchnął. Rozejrzał się po kawiarni. Na szczęście nikt niezauważył jak się do siebie lepili. A nawet gdyby... to mogą pozazdrościć Aghrestowi tak pięknej i dobrej samiczki.

- To co? Idziemy? -zapytał po kilku sekundach.

Tak nie ma co się licytować. Ważne, że się kochali i oboje nie mogli się od siebie oderwać. Teraz już żadne z nich nie mogłoby się obejść bez drugiego.
A co ją to obchodzi, czy ktoś się na nich gapi? Jak się nie podoba widok zakochanych, nie trzeba się gapić. Poczochrała jego nienaganną czuprynę. Zobaczyła jego uniesioną brew, w takim wyrazem twarzy wyglądał mrahh, do schrupania.
- Chodź ty mój lovelasie. Nie chcę, by ta kelnerka się na Ciebie dłużej gapiła - wstała i pociągnęła go za sobą, nie pozwalając ułożyć mu włosków, na miejsce.
- Zostaw - szepnęła rozbawiona i chwyciła jego rękę - tak jest dobrze. - Jej wzrok błądził po jego twarzy. Cmoknęła go w policzek i ruszyła do drzwi.

// Aghres i Lexie << Galeria Sztuki //